بعد از شکل‌گیری سینما در ایران و به‌وجودآمدن استودیوهای فیلم‌سازی، تعدادی از استودیوها، که برای صدابرداری فیلم‌های خود استودیوی دوبله درست کرده بودند، وقتی متوجه نقش دوبله در فروش فیلم‌ها شدند، به واردات فیلم و دوبلۀ آنها پرداختند. این فعالیت در مقایسه با فیلم‌سازی هم ساده‌تر بود و در عین حال سودآوری تضمین‌شده‌ای به‌دنبال داشت. درنتیجه، بعد از موفقیت استودیوهای فیلم‌سازی اولیه، همانند: استودیو البرز، استودیو عصر طلایی، اطلس‌فیلم، پارس‌فیلم، آژیرفیلم، کاروان‌فیلم، میثاقیه و... که ابتدا فعالیت آنها فیلم‌سازی بود و بعد به دوبله روی آورده بودند، استودیوهای دیگری صرفاً به منظور دوبلۀ فیلم‌ها به‌وجود آمدند.

تبلیغات سیاسی از طریق سینما در ایران از طرف قدرت‌های بزرگی که تمایل به دخالت و نفوذ در ایران داشتند سابقۀ دیرینه‌ای داشت. تقریباً از همان سال‌های آغازین تأسیس و فعالیت سینماها در ایران، نفوذ تبلیغاتی و سیاسی از طریق سینما و فیلم‌های خبری تبلیغاتی در دستور کار کشورهایی نظیر شوروی، آلمان و انگلستان قرار گرفت. فیلم‌های تبلیغاتی در سال‌های ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰ و پس از آن از طریق وزارت دربار و مجاری دولتی در اختیار سینماها قرار می‌گرفت. در زمان رضاشاه، شرکت «فوکس قرن بیستم» در ایران نمایندگی دایر کرد و در سال‌های ۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ سفارتخانه‌ها به توزیع فیلم مبادرت کردند