بایگانی معماری و شهرسازی
دلتنگی برای گذشتهٔ خیالی
یکی از ویژگی‌های بارز تحولات معماری در کشورهای عمدتاً مسلمان، در قرن بیستم، پیدایش گونه‌ای از تفکر و عمل معمارانه بود که تحت عنوان کلی معماری اسلامی شناخته شد. با وجود گوناگونی سبکی، چنین به‌نظر می‌رسید که این گونۀ معماری تلاشی برای پاسخ‌دادن به شرایط مدرن جهان امروز در عین آموختن از تجربیات گذشته، یعنی تاریخ معماری و ساختمان‌های دوران اسلامی، بود. اما این عنوان ظاهراً ساده - معماری اسلامی - روابط تاریخی، سیاسی و اجتماعی پیچیده‌ای را زیر چتر اسلامیت پنهان می‌کند؛ روابطی که اسلامی‌بودنشان به‌هیچ‌وجه محرز نیست.
پروژه‌ای ناتمام برای تهران
اهمیت سیاسی معماری عموماً در ارتباط با [تأثیر فضا بر شکل‌گیری و] تبلور فضایی مفهوم شهروندی بررسی شده است؛ بازارها، مساجد، میادین و خیابان‌ها از بهترین نمونه‌های چنین فضاهایی هستند. در همین‌ راستا، یک معماری سیاسی تقریباً مفهومی همسان با معماری ساختمان‌های عمومی و یا فضای عمومی پیدا می‌کند، جایی که شهروندی ابتدا تبیین شده و سپس تمرین می‌شود. هرچند، عاملیت سیاسی معماری تنها منحصر به عرصۀ عمومی نمی‌باشد.
معماری آمریکایی و حضور آن در ایران
معماری مدرن ایران بیشتر تحت تأثیر چه سبک‌­هایی از هنر جهان است؟ آن زمان بلوک غرب و شرق را داشتیم. در ایران بلوک شرق کمونیست‌ها بودند و به خاطر حضور حزب تودهای که در ایران بود، تمام نویسندگان و رجال تحت تأثیر ادبیات روسیه بودند. حتی تئاتر هم اینگونه بود، ولی معماری ما تحت تأثیر غرب بود. به‌خاطر اینکه اشخاصی همچون محسن فروغی از بوزار پاریس به ایران آمدند. ما که دانشجو شدیم دانشکده کاملاً بوزاری بود. از دانشگاه که در سال ۴۲ فارغ‌التحصیل شدم، کمکم از ایتالیا هم اساتیدی آمده بودند و درواقع بچه‌هایی بودند که در ایتالیا درس خوانده و حال در تهران تدریس می‌کردند، اما باقی هنرهای ما (جز معماری) تحت تأثیر روس‌ها بود.