از چه دوره‌ای به تکنیک آبرنگ کار می‌کردید و چه زمانی کارهایتان به‌صورت کارت‌پستال منتشر شد؟ کلاس هفتم بودم. آن سال هم رفوزه شدم. پدرم خیلی عصبانی بود. هر چقدر هم می‌گفتم یک جعبه آبرنگ برایم بخر، می‌گفت: «نه! تو درس نمی‌خوانی! می‌خواهی عمله بشوی؟ من برایت آبرنگ نمی‌خرم.» خلاصه زمستان شد و من هم مدام سرما می‌خوردم و گلودرد
کشور ایران، به‌دلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخ کهن، از دیرباز تاکنون میزبان اقوام، جشن‌ها و آیین‌های مختلف بوده است. با نگاهی به این پیشینهٔ طولانی، جشن باستانی نوروز و نو شدن اسطوره‌ای جهان، در طول سده‌های اخیر فرهنگ ایران، رویدادی مهم برای پادشاهان سلسله‌های مختلف به‌حساب می‌آمد. با نگاهی به تواریخ و اسناد موجود از سده‌های گذشته، مسئلهٔ برگزاری جشن
شما در نوشته‌ها، کلاس‌ها و سخنرانی‌هایتان، که در باب تاریخ فرهنگ و هنر ایران است، از عصری یاد می‌کنید که با مقولهٔ زمان، زمان ازلی و سرآغازْ ارتباط مستقیم دارد و آن را عصر کیهانی نامیده‌اید. از شما می‌خواهم گفت‌وگویمان را با این موضوع شروع کنیم و به ارتباط نوروز، به‌عنوان آغاز سال ایرانشهر، با این عصر کیهانی برسیم. به‌طورکلی
جغرافیای عید نوروز در پنجاه سال اول سینما چندان وسیع نبود: جغرافیایی پر از افت‌وخیزهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، که بی‌شک بر روایت‌های مختلف سینمایی از جشن نوروز هم تأثیر مستقیم داشته است. چه کشورهایی که در همسایگی ما زیر پرچم داس و چکش روزگار می‌گذراندند و چه کشورهایی که کمی دورتر از پهنهٔ داس و چکش قرار داشتند، ولی برای به‌تصویر کشیدن نوروز
نوروز تداعیِ آزادی است: تعلیقِ همه چیز و رهایی از بندِ گرانِ مسئولیت. نوروز پر از نسیم و عطر و عبیر و عنبر است؛ پر از رنگ و هوایی که انگار خود مستِ انگور باشد. این جشن لطیف، و این پدیدهٔ طریِ رنگ‌رنگ، ناگزیر در همهٔ ابعاد فرهنگی این جغرافیا جلوه‌گر شده است. بسا غزلیات که از نوروز گفته‌اند و
گردشگران خارجی به مراسم و آداب نوروز توجه فراوانی داشتند. بازتاب این علاقه را می‌توان در سفرنامه‌های آن‌ها مشاهده و دنبال کرد. در این مقاله، گزارش‌های مسافران خارجی از نوروز ــ در سفرنامه‌های دوران صفوی تا پهلوی اول ــ انتخاب و در دو بخش «نوروز در میان مردم» و «نوروز در دربار» نقل شده است. نوروز در میان مردم گاسپار دروویل (۱۷۸۳-۱۸۵۶)۱
طبل مجله‌ای فرهنگی و هنری است که با هدف بررسی رابطۀ هنر و تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران فعالیت می‌کند. تحلیل و بازخوانی آن‌چه امروز ما را ساخته و ما را ما کرده.طبل با همکاری و همفکری همهٔ آن‌هایی ساخته می‌شود که دغدغه‌ٔ هویت فرهنگی دارند و فکر می‌کنند باید این گذشته‌ٔ نزدیک را کاوید تا امروز را بیشتر شناخت. طبل در هر چند شماره روی یک سوژه‌ٔ مشخص که بر حیات فرهنگی اجتماعی ایران تاثیر داشته، متمرکز می‌شود و سعی می‌کند سندی برای فرداها باشد، حافظه‌ای تاریخی و قابل ارجاع.
