دلاوران دوران و فائقان میدان به‌یکباره و از سر اتفاق، نام‌آوران پهنۀ پهناور تاریخ نمی‌شوند. این رادمردان پردل در درازنای حیات گرانمایۀ خویش، خاموش و بی‌جنبشِ آشکار، زیستی درخور یک قهرمان دارند، لیک در پیشامد مهلکی که دفع آن از تاب‌وتوان تودۀ مردمان بیرون است، ققنوس‌وار هویدا شده و در پی رشادت خود، سرشت قهرمانی‌شان را آشکار می‌سازند. پهلوانان کم‌نظیر روایت ما ژرف‌نگرند، رهگذر جاده‌های فریبندۀ پرازدحام نمی‌شوند، بلکه کنجکاو و بی‌باک گام در کوچه‌های پانخورده می‌نهند و‌ وادی بدیعی برای یاری مردم‌ می‌جویند.