تشابه واژگانی قهرمان به معنای فرد فاتح یا پیروز و قهرمان فیلم در زبان فارسی، وام‌گرفته از سلطۀ بخشی از تولیدات داستان‌محور و قهرمان‌محور سینمای بدنه و عامه‌پسند در دهه‌های پیش از انقلاب است. در اغلبِ فیلم‌های موسوم به «فیلمفارسی»، شخصیت اول یا قهرمان فیلم بر مبنای ساختارهای تثبیت‌شده و البته ایدئولوژیک آن سینما، مسیری اسطوره‌ای را طی می‌کرد که در پایان، از قهرمان (به معنای فرد پیروز) هیچ کم نداشت؛ بنابراین به یک معنا، برای مخاطب سینما در ایران، تفاوتی میان قهرمان فیلم و یک قهرمان واقعی نبود. اسطوره‌ای بودن این برداشت یا انتظار البته در ساختاری است که استوارت وتیلا در کتاب اسطوره در سینما با بهره‌گیری از آرای جوزف کمپل، آن را به‌طور کامل شرح می‌دهد.