ایران سرزمین اندرزها و کنایات ادبی است. سرزمین حکمت‌های شگفت است. حکمت‌هایی که خواه از دل شعرهای شاعران حکیم بیرون آمده باشد و یا از اندرز پیرمردی روستایی بر کاغذهای مورخان درج شده باشد، گاه‌وبی‌گاه به ضرب‌المثل و امثال و حِکَم بدل شده‌اند. «پهلوان زنده را عشق است» یکی از متداول‌ترین اصطلاحاتی است که از روش و منش زندگی مردم کوچه‌و‌خیابان برآمده است و اشاره به عزت و احترام به پهلوانان در زمان حیاتشان دارد و اندرزی کنایی است که تا زمانی که فرد در این جهان حضور دارد، باید قدر او را دانست. با این همه، اما ایران سرزمینی است که پهلوان/قهرمان با مرگش، کار نهایی خویش را به سرانجام می‌رساند و پس از مرگ است که عزت و احترامش بیشتر می‌شود!