من البته نه زمین‌شناسم، نه کوه‌شناسم و نه جغرافی‌دان، ولی کوه را دوست دارم. البته، هم دشت را دوست دارم و هم کوه را. در سفری که اخیراً هم به تاجیکستان داشتم و کوه‌های پامیر را دیدم، بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم و یاد کوه‌هایی افتادم که در راه سفر به مازندران از کنارشان رد می‌شویم. نمی‌دانم شما هیچ‌وقت دقت کردید که چه کوه‌های باشکوهی هستند؟ بعد که به یکسانی‌ها و زیبایی‌های این‌ رشته‌کوه‌ها فکر کردم، به نظرم آمد که این کوه‌های پامیر با کوه‌های مازندران خویشاوند هستند. از تماشای عظمت و پابرجایی و سخت‌گذری آن‌ها به یاد پهلوانان اسطوره‌ها و داستان‌های حماسی افتادم، که فکر می‌کنم بیشتر در چنین فضاهایی جلوه می‌کنند؛ درحالی‌‌که زندگی پیامبران بیشتر به دشت‌ها گره خورده است.