دماوند، این قلۀ سربه­‌فلک­‌کشیده و نماد ملی ایران، همواره نه­‌تنها برای ایرانیان بلکه برای جهانگردان خارجی نیز جذاب و شگفت‌انگیز بوده است. در میان سفرنامه‌های اروپاییان به ایران، روایت آلمانی‌زبان‌ها از دماوند، به­‌دلیل دقت توصیفی و نگاه چندبعدی، جایگاهی ویژه دارد. این مقاله بیان و بررسی دیدگاه چند سفرنامه­‌نویس آلمانی­زبان است که از اواخر قاجار تا دورۀ پهلوی اول به ایران سفر کرده و هرکدام، با نگاهی متفاوت، دماوند را روایت کرده­‌اند. منظور از آلمانی­زبان مسافرانی هستند که از کشورهای آلمان، اتریش و سوئیس به ایران سفر کرده­‌اند. همۀ این سفرنامه­‌ها، که در ادامه معرفی خواهند شد، به همین قلم به فارسی ترجمه شده‌اند (و، به یاری نشر هنر معاصر، منتشر شده یا در دست انتشارند). همچنین، نباید از نظر دور داشت که همۀ اروپاییانی که به ایران سفر کرده و سفرنامه نگاشته­‌اند با سفرنامه­های پیشین نیز آشنایی داشته‌اند، و گاه این سفرنامه­‌ها را نقد و بررسی نیز کرده‌اند.