«ایران درّودی، نقاش ایرانی، سال ۱۳۱۵، در مشهد و در خانواده‌ای دلبستۀ سنت‌های ایرانی زاده شد.» چنین جمله‌ای شاید بارها در کتاب‌ها و مقالاتی در باب زندگی و آثار درّودی آمده باشد، امّا شناخت عمیق از او از طریق دو صفت «ایرانی» و «نقاش» ممکن‌تر و قابل ترسیم‌تر است.

سلطنت ۱۵۰‌سالهٔ قاجاریان، از نظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، و نسبت به ادوار پیش از خود، دارای ویژگی‌هایی منحصربه‌فرد است. در زمینهٔ تحولات تصویری ایران نیز نقاشی درباری قاجار تعریفی جدید از شکل و فیگور انسان ارائه می‌دهد. در این دوره، مسئلهٔ «تصویر شاه» و کارکردهای آن به‌مثابه تصویر قدرت در فضای دربار و خارج از آن از اهمیتی خاص برخوردار است.

. . .   محدودیت دسترسی دسترسی برخی از متون مقالات وب سایت مجله طبل تنها به مشترکان دیجیتال آن ارایه می‌گردد. شما می‌توانید به یکی از روش‌های زیر به مطالب مجله دسترسی داشته باشید:خرید نسخه چاپیخرید نسخه پی‌دی‌افخرید اشتراک سالانه نسخه چاپیخرید سالانه دیجیتال توجه ! دسترسی به متن مقالات این وب سایت  با […]

فهمیدن اینکه قهرمانان در بین مردم محبوبیت دارند خیلی سخت نیست، ولی آن‌ها قطعاً از جنس مردم نیستند. علت اصلی‌اش را باید این‌طور توضیح داد که قهرمانانْ مردمی نیستند، چون اصلاً وجود خارجی ندارند و در رؤیای عامه ساخته شده‌اند و خیلی طبیعی است که نمی‌توانند از جنس خود مردم باشند. و چون قهرمانی امر نادری است، طبیعتاً قهرمانْ یگانه و بی‌همتا تصور می‌شود.

از چه دوره‌ای به تکنیک آبرنگ کار می‌کردید و چه زمانی کارهایتان به‌صورت کارت‌پستال منتشر شد؟ کلاس هفتم بودم. آن سال هم رفوزه شدم. پدرم خیلی عصبانی بود. هر چقدر هم می‌گفتم یک جعبه آبرنگ برایم بخر، می‌گفت: «نه! تو درس نمی‌خوانی! می‌خواهی عمله بشوی؟ من برایت آبرنگ نمی‌خرم.» خلاصه زمستان شد و من هم مدام سرما می‌خوردم و گلودرد می‌گرفتم و لوزه‌هایم باد می‌کرد. پدرم گفت: «اگر برای عمل به نزد دکتر بانک برویم (چون پدرم متخصص ماشین‌های چاپ در چاپ‌خانهٔ بانک ملی بود.) و عمل کنی، یک جعبه آبرنگ برایت می‌خرم.» رفتیم بیمارستان و لوزه را عمل کردیم و بعدِ دو روز بستری به مغازهٔ لوازم‌التحریرفروشی‌ای به نام کاشانی در خیابان لاله‌زار رفتیم. چند پله داشت.

پیش‌درآمدی بر یادداشت‌های پیش رو در تاریخ هنر این سرزمین به‌ندرت عامّهٔ مردم جایی داشته‌اند. هنرشان، زندگی روزمره، اسباب و وسایل زندگی، ادبیات و هر نمود دیگری از وجود و حضورشان در متنِ هنر ایران که امری معنوی و فاخر شناخته می‌شده تعریف نشده است.

هنر نقاشی در ایران طی یک قرن اخیر همپای تحولات سیاسی و اجتماعی و فرازوفرود مدرنیته در کشور بسیار رشد کرده و به‌لحاظ پرداخت تکنیکی و گسترش ایده بسیار متحول شده است. نقاشی در یک‌صد سال اخیر نمایی از تحولات نوجویانهٔ ایرانیان در جست‌وجوگری و مدرن و نو شدن بوده است و هنرمند نقاش سهم مهمی در نمایش نوگرایی فرهنگی و اجتماعی ایرانیان در یک سدهٔ اخیر داشته است. اما فقر آرشیو و عدم کار پژوهشی مستمر و دقیق باعث شده است که تصاویر نقاشی هنرمندان ایرانی در این صدسال به‌طور ناقص به دست ما برسد. در این قصور تاریخی، شاید هنرمند حتی بیشتر از پژوهشگر هنر سهم داشته، چون در جمع‌آوری و آرشیو کردن آثار هنری‌اش اهمال کرده است.

اگر یکی از اهداف ادبیات کودکان و نوجوانان را آماده‌کردن طفل و نوجوان برای «شناختن، دوست‌داشتن و ساختن محیط» خود بدانیم،[1] تصویرنگاری‎ها و عکس‎های چاپ‌شده در نشریات و کتاب‎های حوزۀ کودک و نوجوان را می‎توان مؤثرترین عامل برای انجام فرایند مذکور به‌شمار آورد.[2] عکس و تصویر در مقایسه با متن تأثیری به مراتب گسترده‎تر و پایدارتر در انتقال مفاهیم به ذهن مخاطبین دارد.[3]

حملۀ ارتش‌‌‌های شوروی و انگلیس به ایران، در سوم شهریور ۱۳۲۰، موجب کناره‌‌‌گیری رضاشاه از سلطنت و فروریختن دیکتاتوری او شد. در پی این واقعه، نظام مشروطۀ پارلمانی در ایران احیاء شد؛ مطبوعات از بند سانسور رها گردیدند؛ بازماندۀ سیاستمداران عصر مشروطه از تبعید و انزوا و فعالان سیاسی جوان‌‌‌تر از زندان رهایی یافتند و با انتشار روزنامه‌‌‌ها، تشکیل احزاب سیاسی، تشکل‌‌‌های صنفی و… فعالیت خود را به‌‌‌منظور تحکیم نظام مشروطۀ پارلمانی و اجرای اصلاحات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آغاز کردند.

نوسازی فرایند تغییرات اجتماعی بر پایه و مبنای مدرنیته و با هدف رسیدن به جامعه‌ای مدرن و توسعه‌یافته است که در تجربۀ اروپاییان، به‌نحو اساسی و ساختاری در همۀ جنبه‌ها و حوزه‌ها، به‌صورت یکپارچه و نظام‌مند و به‌شکلی نسبتاً موفقیت‌آمیز صورت گرفت. در این روند، جامعۀ سنتی و کشاورزی با محوریت رعیت، ارباب و شاه، متحول و دگرگون شد و جامعه‌ای مدرن بر پایۀ عقل و علم و با هدایت بورژوازی و ایفای نقش دولت مطلقه و بعد دولت ملی و مدرن و دموکراتیک تحقق یافت.