علی اسفندیاری، معروف به نیما یوشیج (۱۲۷۶-۱۳۳۸)، هرچند در ظاهر امر از عوالم سیاسی روزگار خود بهدور بود، امّا مقدرات زیست در جوامعی همچون ایران موجب میشود تا کمتر امور آدمی بر خواست و ارادهاش متکی باشد. گریز نیما از دنیای سیاست، آن هم در دورهای که او میزیست، شاید یکی از همین تناقضات آشکار باشد. همانگونه که شعر نیما محصول اجتنابناپذیر انقلاب مشروطیت بود، زندگیاش نیز در چارچوب مقدرات همان دوره ازجمله ارتباط تنگاتنگ فضای سیاسی و فرهنگی سپری شد.