پیش از بازگشتش به ایران در سال ۱۹۶۵، مهرجویی‌ آخرین قدم‌هایش را حوالی دانشگاه یوسی‌ال‌ای می‌زد. به کتاب‌فروشی رسید و فکر کرد هنوز چمدانش برای چند کتاب جا دارد. سال بِلو همان سال با هرتزوگ جایزهٔ ملی کتاب آمریکا را برده بود. کتاب را خرید و گذاشت کنار فرنی و زویی. در هواپیما، قبل از فرود در تهران، نگاهی به کتاب انداخت و پیش خود گفت: «ما هم هرتزوگ رمانتیک خودمان را داریم و می‌شود فیلمی ‌نثارش کرد.» در فرودگاه، نشان «هما» را دید و نام هامون تداعی شد. هامون با او زندگی کرد؛ هامون و مهرجویی‌ انقلاب را از سر گذراندند و سال ۱۳۶۷ هامون آماده بود که در شکیبایی حلول کند.