کشور ایران، به‌دلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخ کهن، از دیرباز تاکنون میزبان اقوام، جشن‌ها و آیین‌های مختلف بوده است. با نگاهی به این پیشینهٔ طولانی، جشن باستانی نوروز و نو شدن اسطوره‌ای جهان، در طول سده‌های اخیر فرهنگ ایران، رویدادی مهم برای پادشاهان سلسله‌های مختلف به‌حساب می‌آمد. با نگاهی به تواریخ و اسناد موجود از سده‌های گذشته، مسئلهٔ برگزاری جشن نوروز در فضای دربارهای ایران، از دوران امپراتوری‌های هخامنشی و ساسانی تا سده‌های میانی اسلامی، مورد توجه و علاقهٔ برخی پادشاهان بوده است. در این میان و با آغاز عهد صفوی، اهمیت برگزاری اعیاد مذهبی شیعی، هم‌تراز با جشن نوروز، درون دربار و هم‌زمان در میان مردم کوچه و بازار، تجربهٔ امری جمعی در ستایش جشنی ملی و آمیختن آن با باورهای دینی ایرانیان به‌حساب می‌آمد.