«وزیر اعظم» غالباً شریک جرم سلطان محسوب می‌شود. در مجموعهٔ تلویزیونی سلطان و شبان[2] شخصیت وزیر اعظم همان صفات رذیله‌ای را دارد که قرار است به‌عنوان «شرارت ذاتی» به همهٔ پادشاهان نسبت داده شود، البته با این تفاوت که وزیر اعظم حیله‌گرتر و فتنه‌انگیزتر است. در کلیشهٔ غالب سناریوهای ضدسلطنت، معمولاً زمانی که نویسنده بخواهد کمی در حق سلطان لطف کند او را شخصیتی عیاش و شکم‌باره نشان می‌دهد که، از فرط اشتغال به نفسانیات، وقتی برای ادارهٔ مملکت ندارد و به همین علت سررشتهٔ امور را به وزیری سپرده که ــ علاوه‌بر تمام خصلت‌های منفی سلطان ــ چاره‌اندیش و حیله‌گر هم هست.