اغلب بحث بر سر این است که قهرمانان چگونه می‌میرند یا کشته می‌شوند و به‌ندرت به مرگ و نابودی ضدقهرمانان پرداخته می‌شود. گویی ضدقهرمانان چون بازنمای شرارت و پلیدی‌اند و در مقابلِ رقیب و هماوردِ قهرمانش جای می‌گیرند، محکوم به نابودی و شکست و مرگ‌اند، پس جایی برای چیستی و چگونگی آن باقی نمی‌ماند. در میان ضدقهرمانان ایرانی، ضحاک جایگاه ویژه‌ای و قابل‌توجهی دارد. او که هزار سال از تاریخ دوازده‌هزار‌سالۀ اساطیری ایران را در اختیار دارد از سویی، رقیب و هماوردِ شاه‌قهرمانان برگزیده‌ای چون جمشید و فریدون است و از سوی دیگر، نمایندۀ تامّ شر و بازتابندۀ نیستی‌خواهی و ناراستی‌پراکنی اهریمن.