در سال ۲۰۰۷، فیلم‌ساز آلبانیایی، بسنیک بیشا، کمدی بی‌نظیر خود مائو تسه تونگ را عرضه کرد. این کمدی حکایت مرد کولی‌ای را در جمهوری سوسیالیستی خلق آلبانی روایت می‌کند که در کوران جنگ سرد و تقابل دو قدرت کمونیستی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و جمهوری خلق چین در شهری دورافتاده و کوچک به‌هنگام تولد نهمین فرزندش نام رهبر کاریزماتیک چین یعنی «مائو تسه تونگ» را برای او برمی‌گزیند که رشته‌ای از حوادث تراژیکمیک را رقم می‌زند. آلبانی کشور کوچک کم‌اهمیتی است که فاصلۀ معنادار جغرافیایی هم با چین و هم با شوروی دارد؛ انور خوجه، که برداشت ارتدوکس او با گرایش مائوئیستی و انقلاب فرهنگی چین در هم آمیخته بود، حدود ۴۰ سال با مشت آهنین بر این کشور حکم راند. حال سؤال اصلی، جدای از محتوای فیلم، این است که آلبانی چگونه توانست به جایگاهی بسیار بالاتر نسبت به ظرفیت و امکاناتش در ایدئولوژی مارکسیستی برسد؟