فرهنگ و ادبیات شفاهی آذربایجان در دوران جنگ سرد

وقتی سخن از «فولکور» می‌شود، انبوهی از مثل‌ها، اصطلاحات، شعرها، قصه‌ها، آداب، عادات و… را به اذهان متبادر می‌کند. این انبوه کلام زاییدۀ زیسِت مردمان کوچه و بازار و شهر و روستا است، مردمانی واقعًا موجود در بطن و متن «زندگی» و «تاریخ». انعکاس آرزوها، خشم‌ها، شیوۀ تفکر، افاضات، خرافات – جاری با بسامد خاص ادوار تاریخی – و خلاصه تجربیات عینی همان مردم است در فراز و فرودهای تاریخ، زندگی و روابط اجتماعی؛ هم بازنمایِی فرهنگی است وّهم بازتولیِد نوعی منطق وساختار فکری؛ آیین‌های است تمام‌نما از فرهنِگ کلی انسان‌ها که هم می‌توان در آن دید و هم از آندیده شد. فرهنگی که هم بیانگر نوع زیسِت‌فکری انسان‌هاست و هم حاکم بر افکار آنان.