وقتی رادیو در ایران افتتاح و به‌تدریج فراگیر شد، در اتاق فرمان، مشکلات عدیده‌ای بروز پیدا کرد و موسیقی پای ثابت بخش عمدۀ مجادلات بود. مشکلاتی که بر سر سیستم اداره و ارائه و آموزش موسیقی کشور وجود داشت در رادیو هم نمود پیدا می‌کرد. درگیری آنهایی که باور داشتند باید موسیقی اصیل ایرانی در اولویت باشد (به سرپرستی علینقی وزیری) با کسانی‌ که معتقد بودند باید برنامه‌های موسیقی ایرانی حذف و همه‌چیز با محوریت موسیقی کلاسیک غربی تعریف شود (به سرپرستی غلامحسین مین‌باشیان و بعدتر پرویز محمود) از هنرستان و مدیریت موسیقی کشور به رادیو هم کشیده شد. این شاید یکی از بزرگ‌ترین و دامنه‌د‌ارترین مناقشات تاریخ موسیقی ایران باشد که تا اواخر سال‌های ۱۳۲۰ هم ادامه پیدا کرد و دو ماحصل مهم هم داشت: تأسیس انجمن موسیقی ملی در سال ۱۳۲۲ توسط روح‌الله خالقی و هنرستان موسیقی ملی. رادیو هم بستر دیگری برای این درگیری بود؛ چون کسانی ‌که مدیران عرصۀ فرهنگ و موسیقی بودند در رادیو هم سمت‌های اصلی را داشتند.