پس از سخنرانی چرچیل در مارس ۶۴۹۱ دربارۀ فروافتادن پردۀ آهنین شوروی بر برخی از کشورهای اروپایی، استالین وی را به جنگ‎افروزی متهم کرد. سخنرانی هری ترومن، رئیس‌جمهور آمریکا، در مارس ۷۴۹۱، مبنی بر ضرورت جلوگیری از پیشرفت کمونیسم در جهان، اعلان جنگ سرد بود. در پایان همین سال، با شدت‌گرفتن تنش میان آمریکا و شوروی، جنگ ایدئولوژیک دو اردوگاه سرمایه‌‎داری و سوسیالیسم آغاز شد: متفقینِ زمان جنگ جهانی از هم جدا شدند و ضمن پرهیز از عملیات نظامی، بر سر مواضع جهانی سوسیالیسم و سودای جهان‌گشایی امپریالیسم، درگیر جدلی درازمدت شدند. حالا دیگر، جهان عرصۀ رقابت سخت دو بلوک شده بود. طرفداران شوروی علیه طرح‎های مارشال و اصل چهار آمریکا۱ - با ادعای گستراندن رفاه و نابودی فقر و فلاکت در جهان - بسیج شده بودند. در ۸۴۹۱، منازعه بر سر وجود اردوگاه‎های کار اجباری در شوروی، بحران یوگسلاوی و مقابلۀ تیتو با استالین به شک و تردیدِ سوسیالیست‏های جهان دامن زده بود. ازسوی‌دیگر، سناتور مک کارتی، در جستجوی دشمنان آمریکا، فضای رعب و وحشت پدید آورده بود. کمیتۀ فعالیت‎های ضدآمریکایی، برای شکار کمونیست‎ها، به شکل گسترده‎ای از اهل فرهنگ بازجویی می‎کرد. پی‎آیند اقدامات کمیته، محرومیت بسیاری از هنرمندان از حقوق اجتماعی، بیکاری، تبعید و متلاشی‌شدن خانواده‌ها بود.